آیا قرار است اسکنرهای شبکیه/عنبیه در آینده امنیت موبایل‌ها را تامین نمایند؟ – بخش ۳

آیا اسمارت فون‌های مجهز به اسکنرهای چشمی از امنیت لازم برخوردار می‌باشند؟

امروزه نگرانی بیشتر افراد حفظ امنیت و حریم خصوصی دستگاه‌ها می‌باشد. اگر در آینده اسکنرهای عنبیه راه خود را به داخل اسمارت فون‌ها باز کنند، شما می‌توانید شرط ببندید که یک جنجال بزرگ در مورد نگرانی برای امنیت و حفط حریم خصوصی دستگاه‌ها به وجود خواهد آمد، درست مانند زمانی که اپل اسمارت فون‌های مجهز به اسکنرهای اثر انگشت خود را به بازار عرضه کرد و خیلی از سوالات بی‌پاسخ ماندند. قبلا کاربرها نگران این بودند که اگر اپل اثر انگشت آن‌ها را در پایگاه داده‌های خودش ذخیره نماید، سازمان‌هایی مثل NSA می‌توانند بدون اجازه افراد به اثر انگشت آن‌ها دسترسی پیدا کنند. همین ابهامات در مورد اسکنرهای عنبیه نیز وجود دارد. اگر عنبیه شما مورد اسکن قرار بگیرد و مختصات و ویژگی‌هایش توسط گروه‌های جاسوسی و یا بذهکاران دزدیده شود چه؟

از سوی دیگر خیلی از مردم از این‌که دزد‌ها انگشت آن‌ها را همراه با آیفون‌شان بدزدند تا بتوانند به اطلاعات موجود در آن دسترسی پیدا کنند به اندازه کافی در بهت و حیرت هستند، حالا فکر کنید چه منظره ترسناکی در پیش روی‌تان قرار می‌گیرد وقتی صحبت از اسکن عنبیه پیش بیاید! هیچ‌کس نمی‌خواهد که بعد از دزدیده شدن اسمارت فون‌ش چشمش را هم از کاسه در بیاورند.

این نگرانی‌ها در مورد نحوه عملکرد اسکنرهای چشمی و این‌که چگونه اسمارت فون‌های مجهز به این اسکنر‌ها می‌توانند پاسخ‌های عنبیه یک فرد مرده را از یک فرد زنده تشخیص دهند در حال بالا گرفتن می‌باشد. اما از آن‌جا که تست‌های مربوط به زنده بودن صاحب عنبیه به قیمت سلب آرامش از کاربران تمام می‌شود، بعید به نظر می‌رسد که یک اسکنر که برای چشم ایجاد مزاحمت نکند و از همه نظر قابل اطمینان باشد به زودی به بازار بیاید.

در عین حال استفاده از رمز عبورد یا پسورد هنوز هم یکی از امن‌ترین و قابل اطمینان‌ترین راه‌ها برای دسترسی به اطلاعات اسمارت فون‌ها می‌باشد. هر چند که رمز عبور هم بهترین راه برای استفاده از این دستگاه‌ها نمی‌باشد.

موارد استفاده فعلی از اسکنرهای عنبیه

خیلی از دولت‌ها و شرکت‌ها و سازمان‌ها از اسکنرهای عنبیه به عنوان یک وسیله امن برای محدود کردن دسترسی افراد به مناطق خاص استفاده می‌کنند و صدها فرودگاه در نقاط مختلف دنیا از اسکنرهای عنبیه به عنوان روشی برای تشخصی هویت سود می‌برند. این وسیله حتی نسبت به پاسپورت هم برای اهراز هویت مسافران از امنیت بالاتری برخوردار است. این نوع از اسکنرها در اندازه‌های بزرگ موجود می‌باشند، علاوه بر این‌که قیمت آن‌ها نیز بسیار گران می‌باشد و تا به حال برای استفاده از این نوع خاص از اسکنرهای چشمی در موبایل‌ها مطالعاتی انجام نشده.

این نوع از اسکنرهای چشمی که اندازه‌ آن‌ها در حد یک دوربین بزرگ می‌باشد قادر هستند که برای شناسایی تعداد زیادی از افراد مورد استفاده قرار گیرند.

در سال ۲۰۰۲ پناهندگان افغان که به پاکستان گریخته و در آن‌جا پناهنده شده بودند به کشور خود بازگردانده شدند – اسکنرهای عنبیه برای حصول اطمینان از این‌که کسی چندین بار و بیش از حد مجاز کمک‌های نقدی دریافت نکند یا موارد دیگری مانند این‌ها در تشخیص هویت پناهندگان به کار آمدند.

نیروی دریایی آمریکا هم استفاده مشابهی در بکارگیری اسکنرهای عنبیه جهت تشخیص هویت اعضای شورای شهر بغداد در زمان برگشت آن‌ها به بغداد انجام داد.

در موارد دیگر، اسکنرهایی که بیش از یک نفر را همزمان می‌توانند اسکن نمایند به عنوان معیارهای امنیتی گسترش یافته‌اند. در شهر لئون در کشور مکزیکو، اسکنرها می‌توانند هویت بیش از ۵۰ فرد را در هر دقیقه مشخص نمایند.

با این‌که اسکنرهای چشمی در حال ارائه خدمات در جنبه‌های مختلف می‌باشند، می‌توانند در ATMها یا همان دستگاه‌های خودپرداز، خدمات بیمارستانی و مسافرت با اتوبوس و غیره کمک بزرگی باشند اما برای بعضی‌ها هنوز وسیله‌ای مربوط به آینده و دور از دسترس فعلی به نظر می‌آیند، در صورتی که این دستگاه‌ها از ۴ سال پیش یعنی سال ۲۰۱۰ برای موارد مختلف مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

اگر نگرانی‌های مربوط به ترس از دسترسی به حریم خصوصی را کنار بگذاریم، تکنولوژی مورد استفاده در این دستگاه‌ها شگفت انگیز است.

تا کنون کاربران اسکنرها محدود بوده‌اند، اگرچه سیستم قفل چشمی یا همان Eyelock اگر به بازار بیاید این مساله را تغییر خواهد داد. افراد می‌توانند با وصل کردن اسکنرهای عنبیه توسط USB به کامپیوترشان، این اسکنرها را جایگزین تمام پسوردهای مورد استفاده‌شان نمایند. البته فعلا این اسکنرها در حدی نیستند که در اسمارت فون‌ها مورد استفاده قرار بگیرند اما این اتفاق حتما خواهد افتاد.